Gülşah Keklik

Ben Seni Uzaktan Sevdim

Gülşah Keklik

Ben seni uzaktan sevdim

Kalbim çıkacak oldu yerinden

Lakin ölmedim

Gözlerin, dipsiz bir orman idi

Yemyeşil ve dingin

Derin manalı siluetin

Ben seni uzaktan sevdim

Uzaklara götürdü her halin

Eridim bittim aşkına

Dön de bir bak Allah aşkına

 

Ben seni uzaktan sevdim

Karşılık beklemeden

İnsan birini sevince

Diğerinin de onu sevmesi gerekmezdi

Aşk böyle bir şeydi

Çıkarsız, temiz, safça

Baktıkça boyuna posuna

Dalgalandıkça saçlarına

Isınırdı buz gibi hava

Sıcacık yatağımda

Başımı koyunca yastığa

Ay her gece dolunaydı

 

Ben seni uzaktan sevdim

Nedensiz, kusur aramadan

Gitmen acı demekti

Ağrıtırdı kalbimi

Oysa sen hiç kalmamıştın benimle

Aklımdı sende takılı kalan

Gülüşüne umut bağlayan

Yıkılmayı göze alan

 

Seni uzaktan sevmek

Bir ormanda

Yemyeşil ağaçlar arasında

Vahşi bir kaplana yem olmak

Hem korkup kaçmak

Hem ölümü göze almak

 

Ben seni uzaktan sevdim

Kalbim çıkacak oldu yerinden

Lakin ölmedim

Gözlerin, bir deniz sanki

Masmavi gökyüzü misali

Her bir hücreme nüfuz eden

Ne terk edebiliyorum

Ne kaçıp kurtulabiliyorum senden

Yazarın Diğer Yazıları