İçimde bir dolu insan var
Durmadan konuşurlar
Yetişmem mümkün değil seslerine
Yuva yapmışlar orada, dağılmıyorlar
Bir tanesi maceraperest
Kaçıp göçmek istiyor sürekli
Sevmiyor aidiyeti
Sırtında bir çanta, geziyor ülkeleri
Korkağın teki diğeri
Kabuğundan çıkamıyor bir türlü
Evde oturmak, yemekler yapmak
Masalar kurmak tek derdi
Bir tanesi düşünceli
Seviyor sorguyu suali
Attığı her adım bir yük ona
Seriyor ortaya şapkasındakileri
Sıkılgan bir diğer insan
Kaçıp uzaklaşıveriyor kalabalıktan
Yalnızbaşına kalmak korkutmuyor onu
Gönlünü oyalamak acıtmıyor derinden
İçimde bir insan var daima seven
Yaşadığı müddetçe her canlıyı yeniden
Yılmıyor, üzülmüyor terk edilmekten
Seviyor, seviyor.. Ölüyor sevmekten
İçimde var biri, yazıyor sürekli
Aklına estikçe, yüreğine dert bindikçe
Yorgun düşüyor cümleler
Anlattıkça hissettiğini
İçimde biri var, anaç dili
Öylesine yardımsever öylesine içli
Bilmez kimse neye üzülüp incindiğini
Görmesi yeter yalınayak çocuğun birini
İçimde bin yıllık acı var
Ağrıyor, yakıyor bedenimi
Tam toparlanıyorum derken
Delip geçiyor incindiği yerden
İçimde bir dolu insan var
Öyle zor ki kontrol etmesi seslerini
Biri susmadan söyleniyor diğeri
Bu çokbaşlılık hayra alamet değil
Bilmiyorum ne vakit yer bitirir beni..
