Ben Senin Aşkına Mahkûmum
Yıllar oldu esir düşeli
Bilmezsin
Ağrıyan yanım hatırlatır cismini
Unutamadığım ismini
Şimdi ben küçücük penceremden
Görüyorum gökyüzünü
Sen tel örgülerin dışındasın
Görmeyesin Günyüzü
Hava karanlık ve puslu
Gönlüm,
Ah gönlüm sevmeyi unuttu
Bir zamanlar ışığına tutulmuştu
Çünkü sen Ay'dın
Ay gibi doğardın haneme
Ve parlardın esaretin içine
Umudumdun huzurumdun hücremde
Tutunduğum dalım, kolum kanadım