Fukara Gönül

Gönül bir kez düşünce dara Ne aş ister ne para Konmak ister her dala Kalınca bir başına Gönül uslanmaz bir divane Elden ne gelir sevince Akıl başa kar değil Yoldan çıkmış bir kere Gönül yorulur birgün elbet Coşar, coşar, coşar Dalgalar misali koşar sonra Dolup dolup taşar Gönül sevdikçe küçülüyor Ezilip büzülüyor, ufalanıyor Yitiyor günbegün, senebesene Ne yana dönse ağrıyor Gönül düşünce bir kula Can solgun bir papatya Bekleyen yok limanda Beklenen zaten çok uzakta Sevmesin de ne yapsın fukara..