Gönül bir kez düşünce dara
Ne aş ister ne para
Konmak ister her dala
Kalınca bir başına
Gönül uslanmaz bir divane
Elden ne gelir sevince
Akıl başa kar değil
Yoldan çıkmış bir kere
Gönül yorulur birgün elbet
Coşar, coşar, coşar
Dalgalar misali koşar sonra
Dolup dolup taşar
Gönül sevdikçe küçülüyor
Ezilip büzülüyor, ufalanıyor
Yitiyor günbegün, senebesene
Ne yana dönse ağrıyor
Gönül düşünce bir kula
Can solgun bir papatya
Bekleyen yok limanda
Beklenen zaten çok uzakta
Sevmesin de ne yapsın fukara..
