Bizim memlekette her mevsim ve hatta her ay başka bir güzeldir. Doya doya yaşatır an-ı devranı. Günü geldiğinde selamla, niyazla çekilmesini bilir bir kenara. Hem kendi payının hakkını teslim ederken hem de öncesinin ve sonrasının hakkını da gözetmekten geri kalmaz. Yine bilir ki bu devran böyle yaşanılasıdır. Gayret ve sabır üzerine kurulu bir nizam üzeredir.
Şubat, bir başkadır bizde. Daha sırası gelmeden sevinci, telaşı, ruhu düşer üzerimize. Nasıl düşmesin? Zorlu yılların ardından, can pahasına kurulmuş pazarın masasında kalleşçe oyun kuranların oyunlarını bozmak bize düşmüştür. Maraşlı’ya. İşte bu da Şubat’a denk gelmiştir. Bundandır ki Şubat’a meftunluğumuz. Mekan ve zaman ayrılmaz boyuttur. Bir milletin yeniden şahlanışının ilk ateşidir bu demlere denk gelen. Öncesinde esaret zilletine razı olacağı düşünülen ruhun sonrasında binlerce yıllık töreyle başında halaylar çektiği zafer ateşinin günüdür Şubat.
Şubat, bununla da kalmaz. Oturur, ders verir talibine. İçine sığdırdığı ruhun derinliğiyle övünmeden kendi eksikliğinin farkında olduğunu bilir. Hiçbir zaman bunu bir yetmezlik ya da haksızlık olarak telakki edip öteki aylara çatmaz. Ötekiler söz birliği etmişçesine dört yılda bir gelen hediyeyi hiç düşünmeden ona verirler. Şubat, rıza üzeredir, hoşnuttur. Ne gelene sevinir ne de eksik kalana üzülür. Sevilir onun için. Haddini bilirliği ötekilerin de malumudur. En çok da bunun için severler.
Şubat, köprü olmayı seçmiştir. Bir yanı yaşananların gerçekliğine ayna tutarken diğer yanı umuda, güneşli günlere dönüktür. Karamsarlığa yer yoktur kendi zamanında. Belki de azlığının kendisine kazandırdığı meziyet budur. Hatırlatır insana, “Unutma, sen de köprüsün!” Dünyanın çarkı döndükçe o kendini tazeleyip üzerine düşeni yapmaya devam edecektir. Ya sen? Bir sonraki Şubatı görebilecek misin? Eksikliğinin, sana verilen kudretin, alemdeki vazifenin farkında mısın? Daha ne kadar sağa sola çatacaksın?
İnsan olma yolundaki beşerin, aylara benzediğini ne zaman fark edeceksin? Herkes kendi zamanını yaşar ve kendi vaktinde kıymetlidir. Ben bu sene yaza geleyim diye hak iddia ettiğini duydun mu Şubatın?
Şubat gibi olmalı insan!
Hoşnut, nasitemkâr, rıza üzere ve bilgece..
Muhabbetle…
